Intymne wyznanie nastoletniej "dziewczynki w czerwonym płaszczyku". Autorka odkrywa w niej nowy, do tej pory skrywany, fragment historii swojego życia. To opowieść o niezwykle emocjonalnej więzi cĂłrki z matką, o dojrzewaniu nastolatki, miłości, samotności i cierpieniu.Punktem wyjścia jest odkrycie przez cĂłrkę romansu matki z żonatym mężczyzną. Roma, dojrzewająca nastolatka, czuje się przez matkę zdradzona. Przeraża ją cielesność i zmysłowość miłości, szpieguje więc matkę, aby uniemożliwić ten związek, ale też by poznać nieznane oblicze najbliższej jej osoby. Niezgoda na rzeczywistość jest w Romie tak wielka, że prowadzi ją do anoreksji. Autorka śmiało i szczerze po raz pierwszy opowiada o tym doświadczeniu i walce z pragnieniem śmierci.

KrakĂłw, lata 50-te XX wieku. Roma ma już 18 lat i samodzielnie wchodzi w dorosłe życie. Pozostawiona przez matkę, bez kontaktu z doświadczoną osobą, ktĂłra mogłaby w trudnych życiowych sytuacjach służyć radą i pomocą, młoda dziewczyna wpada we wszelkie pułapki swojego wieku. Środowisko artystĂłw, w ktĂłrym zaczyna się obracać, fascynuje Romę, ale i przynosi wiele niebezpieczeństw. Alkohol, anoreksja, niechciana ciąża...

Sytuację dodatkowo komplikuje powrĂłt matki z emigracji. Roma, nauczona już samodzielności, na nowo musi się oswoić i zaakceptować jej obecność.

Droga Romo to do bĂłlu szczera opowieść popularnej pisarki, dzięki ktĂłrej czytelniczki jeszcze bardziej ją pokochają i lepiej zrozumieją jej życiowe wybory.

Impulsem do napisania tej tak dobrze odebranej przez czytelnikĂłw książki, była postać dziewczynki w czerwonym płaszczyku z filmu "Lista Schindlera", w ktĂłrej Roma Ligocka rozpoznała samą siebie. Z perspektywy dziecka opisała wszystkie bolesne doświadczenia, o ktĂłrych tak bardzo starała się zapomnieć: dzieciństwo spędzone w getcie, strach, upokorzenie, śmierć bliskich. Poznamy rĂłwnież jej powojenne losy: zabawy w towarzystwie kuzyna - Romana Polańskiego i przyjaciela - Ryszarda Horowitza, przelotna fascynacja komunizmem, świat cyganerii artystycznej Krakowa, przyjaźń z Piotrem Skrzyneckim, liczne romanse, a wreszcie emigracja i kariera w show businessie.

Ujawnia też długie zmagania z depresją, będącą rezultatem wojennej traumy, uzależnienie od lekĂłw, z ktĂłrego wielkim wysiłkiem udało jej się uwolnić.

Nie sposĂłb przejść obok tej książki obojętnie. Czytając ją, chciałoby się mieć tę wygodną świadomość, że to tylko fikcja literacka, ale, niestety, to prawdziwa opowieść o złamanym przez wojnę pokoleniu.

Proza spokojna i namiętna zarazem. Prywatna, refleksyjna, ale i radosna. Trudna miłość, walka z chorobą, smak codzienności oraz odrobina show-biznasu. Refleksje o przemijaniu i... radość życia!

"Lubię zbierać kolorowe kamyki na plaży, lubię zbierać także klejnoty życia codziennego - drobne scenki, rozmowy, opowieści przyjaciĂłł. To trochę jak zbieranie muszli na piasku - trzymam je przez chwilę na dłoni i oto - czasem udaje się znaleźć perłę..." Roma Ligocka.

Poruszająca opowieść o tym, jak wiele siły czerpiemy z rzeczy zwykłych i prostych uczuć, ile radości daje nam nasza codzienność - ale także o tym, jak to wszystko może szybko zostać nam odebrane.

Roma Ligocka, autorka bestsellerowych książek, wraca do historii swojej rodziny i świata, ktĂłry zaginął. Wraca jednak w niezwykły i niekonwencjonalny sposĂłb.

Rok 1938. Anna Abrahamer zajmuje się domem, ogrodem, wyczekuje narodzin swojej wnuczki Romy. Latem wyrusza w pierwszą w życiu podrĂłż na Lazurowe Wybrzeże. Jeszcze cieszy się codziennością, urokami świata, jeszcze wierzy w przyszłość swoją i swoich bliskich. Jednocześnie czuje już narastającą wokĂłł niepewność, zbliżającą się katastrofę...

Rok 2020. Roma Ligocka, wnuczka Anny, wyrusza w podrĂłż do Nicei. Zamierza wrĂłcić do opowieści o swojej rodzinie, dopisać do niej ostatnie karty. Chce pĂłjść śladami babci, napisać za nią pamiętnik, przywrĂłcić czas, ktĂłry przeminął, piękny, tajemniczy, przedwojenny...

Tam właśnie, w Nicei, zaskakuje ją pandemia i nagle jej los i losy Anny Abrahamer w zdumiewający i nieoczekiwany sposĂłb splatają się ze sobą.

Autorka zabiera nas w przeszłość, do roku 1938. To tu, w Krakowie, spokojnie i szczęśliwie żyje jej żydowska rodzina, a ona sama właśnie przychodzi na świat. Roma Ligocka całe życie nosiła w sobie wyobrażenie domu pełnego ciepła, zapachu smakowitych potraw i ciast, domu, ktĂłrego sama nie miała... Teraz pokazuje nam jego urok, pokazuje krakowskie ulice i ogrody, zapomniane zwyczaje, modę, kolory czasĂłw minionych. Ale autorka nie odwraca też wzroku od teraźniejszości, od naszego codziennego wysiłku, i konieczności radzenia sobie z nią.

Powieść niosąca przesłanie: jesteśmy, dopĂłki pamiętamy, a najważniejsze, co mamy, jest teraz.